Przejdź do zawartości

Sojuz 15

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sojuz 15
Dane misji
Indeks COSPAR

1974-067A

Zaangażowani

 ZSRR

Pojazd
Statek kosmiczny

Sojuz 7K-T

Masa pojazdu

6760[1] kg

Rakieta nośna

Sojuz

Załoga
Zdjęcie Sojuz 15
Załoga Sojuza 15 na znaczku wydanym w ZSRR. Od lewej: Sarafanow i Diomin
Dowódca

Giennadij Sarafanow

Załoga

Giennadij Sarafanow (1)
Lew Diomin (1)

Start
Miejsce startu

Bajkonur, Kazachstan

Początek misji

26 sierpnia 1974 (19:58:05 UTC)

Orbita okołoziemska
Apogeum

236[1] km

Perygeum

173[1] km

Okres orbitalny

88,5[1] min

Inklinacja orbity

51,6[1]°

Lądowanie
Lądowanie

28 sierpnia 1974 (20:10:16 UTC)

Czas trwania misji

2 d, 0 h, 12min, 11 s

Liczba okrążeń Ziemi

32

Program Sojuz

Sojuz 15 (kod wywoławczy Дунай - Dunaj) miał być drugą misją odwiedzającą radziecką stację kosmiczną Salut 3, prawdopodobnie w celach wojskowych. Była to 22. radziecka wyprawa załogowa[2].

Załoga

[edytuj | edytuj kod]

Podstawowa

[edytuj | edytuj kod]

Rezerwowa

[edytuj | edytuj kod]

Druga rezerwowa

[edytuj | edytuj kod]

Przebieg misji

[edytuj | edytuj kod]

Lot był stosunkowo krótkotrwały, przebiegał w czasie od 26 do 28 sierpnia 1974 roku, kończąc się po upływie dwóch dni i dwunastu minut[2]. Mimo pomyślnego zbliżenia do orbitującej stacji, kosmonauci nie zdołali zacumować do niej ze względu na awarię w automatycznym systemie dokowania. Jako że pojazd nie dysponował ilością paliwa wystarczającą na serię prób dokowania ręcznego, misja została przerwana. Wadliwe urządzenia przeprojektowano przed kolejną misją.

Start Sojuza 15 odbył się w nocy. Po raz pierwszy też w porze nocnej nastąpiło lądowanie. Kabina z kosmonautami wylądowała 28 sierpnia 1974 roku o godzinie 23:10 czasu moskiewskiego, w odległości 48 km na południowy zachód od miasta Celinograd. Przy tej okazji wypróbowano metody i środki poszukiwań obiektu i ewakuacji ludzi z niego w warunkach nocnych. Pomimo trudnej sytuacji meteorologicznej lądownik został szybko zlokalizowany.
Lew Diomin – pierwszy kosmiczny dziadek – przygotowywał się do lotu od jedenastu lat. Do oddziału kosmonautów został przyjęty w roku 1963[2].

Wersja oficjalna

[edytuj | edytuj kod]

Lot miał na celu przeprowadzenie ważnych doświadczeń nie związanych wprawdzie bezpośrednio ze wspólnym lotem radziecko-amerykańskim Sojuz-Apollo, ale mającym wpływ na lepsze przygotowanie przyszłych załóg. W czasie misji Sojuza 15 wykonane zostały liczne eksperymenty w dziedzinie manewrowania statkiem i operacji spotkania z drugim obiektem kosmicznym. Obiekt ten stanowiła w tym przypadku stacja Salut 3. Wypróbowano metody i środki poszukiwań obiektu załogowego i ewakuacji ludzi z niego w warunkach nocnych[2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Mark Wade: Soyuz 15. [w:] Encyclopedia Astronautica [on-line]. [dostęp 2015-05-01]. (ang.).
  2. a b c d Stefan Kowal. Salut 3 –Sojuz 14, Sojuz 15, Sojuz – Apollo. „Astronautyka”. 6 (76), 1974. Zakład Narodowy im. Ossolińskich -Wydawnictwo Wrocław. ISSN 0004-623X. (pol.). 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]